کد مطلب:95581 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:98

خطبه 084-در توحید و موعظه












[صفحه 167]

توحید و پاداش نیكی شهادت می دهم كه به جز خدای بزرگ، كه پاك و یگانه و بی همتاست مرا معبودی نیست. خدا نخستین است كه پیش او چیزی نبوده است. و نهایت است كه انتهای هر چیزی در اوست. و برای ذات یگانه و بی همتایش انجام و پایانی نیست بگونه ای كه اندیشه ها از دریافت كیفیت و شناخت ذات پاك كبرای ئیش ناتوان است و حتی دلهای آگاه كیفیت و كمیت او را هرگز قیاس نمی توانند. خداوند معبودی است كه افزونی و كاستی نمی پذیرد چرا كه در حد چشم و وسعت دید و باور انسانی نیست. زیرا كه بر همه چیز آگاهی و احاطه دارد.

[صفحه 167]

ای مومنان، از این نشانه های الهی و سخنانی كه می شنوید پند گیرید و عبرت بیاموزید از زشتیها بپرهیزید و موعظه ها را بگوش جان گیرید و عمیقا بدل بسپارید و بكار بندید و بدانید كه مرگ پنجه در پنجه شما می آویزد و رشته های آمال و آرزوهای شما را از هم می گسلد و شما را به راه تباهی و رسوایی می كشاند و بمنزلی راه می برد كه بازگشتی بر آن نیست و در این راه دو كس همراه شماست كسی شما را به محشر می راند و كسی كه گواه نیكیها و حامی و نگهدار شماست.

[صفحه 167]

و بدانید كه بهشت مراتبی دارد كه هر یك افضل بر دیگری است و خانه های دارد كه یكی ممتاز از دیگری است و در این بهشت آرامش و آسایش و پیروزی و كامیابی را آغاز و پایانی نیست. هر كس به بهشت رفت و در این خانه سكنی گرفت هرگز پیر نخواهد شد و به فقر راه نخواهد برد... در بهشت حزن و اندوه و یاس و حرمان نیست كه بهشت پاداش پرهیزكاران است.


صفحه 167، 167، 167.